জীৱনৰ বন্তি জ্বলাই
ভগ্ন হৃদয়ক ফুচুলাই
দিন ৰাতিক একাকাৰ কৰি
নিৰৱে নিৰৱে সুঁৱৰি থাকোঁ
অতীতৰ ৰোমান্টিক স্মৃতিবোৰ।
কাঁইটেৰে আবৃত যদিও
কাঁইটেৰে নিবিন্ধাকৈয়ে কাষ চাপি সুগন্ধি লৈছিলোঁ ,
সুভাসত বিভোৰ হৈ খিলখিলনি হাঁহি মাৰি
অবুজন ভাষাৰে জীৱনৰ বাট মেলিছিলোঁ।
কিনকিনীয়া বৰষুণৰ মুকুতা
অক্ষয়শীল জীৱনৰ দোমোজাৰ প্ৰতীক
মেঘৰ গুণগুণনি ,ব্ৰজপাতৰ ঢেৰেকণিত
কঁপি উঠে হৃদয়খনি ।
No comments:
Post a Comment